Brushstrokes of Legacy: Professor Sung-Kyun Kim and the Soul of a Nation
Professor Sung-Kyun Kim nurtured an intrinsic appreciation for the natural vistas and the wealth of traditional Korean culture that enveloped him from a very young age. The tranquility of his birthplace, Mungyeong-si, was hard-won, settling into peace a mere three years after the Korean War's end. His childhood unfolded against the backdrop of a nation struggling with a bifurcated identity, torn between North and South Korea. A bus journey from Seoul to Professor Sung's humble beginnings spanned roughly 200 kilometers, with the train shaving off some distance, reflecting the city's southeast orientation from the capital.
As Korea grappled with food shortages, the Kim household—a bustling home with eight children—knew adversity well. Yet they found joy and nourishment in modest dishes, ones where his mother's culinary alchemy turned simple pine tree bark into savory delights. His father, a beacon of knowledge as both teacher and principal, regularly dispensed guidance to his attentive son. "Study hard, Sung," he would encourage, pushing him to be an agent of change for their country, "We are custodians of an extraordinary legacy of natural beauty and cultural wealth that can profoundly uplift the human spirit."
Professor Sung took this directive to heart, not just domestically but also internationally, observing Indonesia's vibrant agricultural sector, as suggested by his father.
He was intimately acquainted with the evolving portrait of his motherland, witnessing firsthand the ecological footprint left by foreign intervention, most notably under America's 'Marshall Plan'. The metropolis of Seoul, while morphing under rapid development, lost pieces of its soul.
However, Professor Sung was no mere bystander. His contemplative nature and his keen eye for beauty sparked his creative flame. He poured his reverence for his surroundings into art, masterfully capturing the tranquil essence of Mungyeong-si. This zest for artistic creation remained a constant through his life, as Professor Sung tirelessly worked to translate the picturesque charm of his homeland onto paper and canvas.
ศาสตราจารย์ ซอง-คยุน คิม เติบโตมาพร้อมกับความชื่นชมทิวทัศน์ธรรมชาติและวัฒนธรรมเกาหลีอันล้ำค่าที่โอบล้อมเขาตั้งแต่ยังเด็ก บ้านเกิดของเขา เมืองมุงยองซิ สงบสุขยากเย็น เกิดขึ้นเพียงสามปีหลังสงครามเกาหลีสิ้นสุด วัยเด็กของเขาผ่านไปท่ามกลางฉากหลังของประเทศที่ต่อสู้กับอัตลักษณ์ที่แตกแยก ระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ การเดินทางโดยรถบัสจากโซลไปยังบ้านเกิดอันแสนเรียบง่ายของศาสตราจารย์ซองกินเวลาประมาณ 200 กิโลเมตร รถไฟช่วยย่นระยะทางลง เนื่องจากเมืองตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองหลวง
ในขณะที่เกาหลีเผชิญกับภาวะขาดแคลนอาหาร ครอบครัวคิมซึ่งมีลูกถึงแปดคน ก็รู้จักกับความยากลำบาก แต่พวกเขากลับพบความสุขและสารอาหารในอาหารจานเรียบง่าย อาหารที่มารดาของเขาผสมผสานความเรียบง่ายของเปลือกสนกลายเป็นอาหารอันโอชะ บิดาของเขา บุคคลผู้เป็นแสงสว่างแห่งความรู้ในฐานะทั้งครูและอาจารย์ใหญ่ มักจะให้คำแนะนำแก่บุตรชายผู้ตั้งใจฟังเขาอยู่เสมอ "ตั้งใจเรียนนะ ซอง" เขาจะคอยให้กำลังใจ ผลักดันให้เขาเป็นตัวแทนของการเปลี่ยนแปลงของประเทศ "เราเป็นผู้พิทักษ์มรดกอันล้ำค่าของความงามตามธรรมชาติและความมั่งคั่งทางวัฒนธรรม ที่สามารถปลุกจิตวิญญาณของมนุษย์ได้อย่างล้ำลึก"
ศาสตราจารย์ซองนำคำแนะนำนี้ไปใช้ ไม่เพียงแค่ในประเทศเท่านั้น แต่ยังรวมถึงระดับนานาชาติด้วย โดยสังเกตการณ์ภาคเกษตรกรรมที่คึกคักของอินโดนีเซีย ตามที่บิดาของเขาแนะนำ
เขาคุ้นเคยอย่างใกล้ชิดกับภาพวาดที่เปลี่ยนแปลงไปของบ้านเกิด เขาได้เป็นพยานรู้ถึงรอยเท้าด้านนิเวศวิทยาที่ทิ้งไว้โดยการแทรกแซงจากต่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้ 'แผนการ์ด มาร์แชลล์' ของอเมริกา มหานครโซลสูญเสียชิ้นส่วนของจิตวิญญาณไปในขณะที่กำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม ศาสตราจารย์ซองไม่ใช่แค่ผู้สังเกตการณ์ ธรรมชาติที่ชอบคิดใคร่ครวญและสายตาที่เฉียบคมของเขามีผลต่อความกระตือรือร้นที่จะสร้างสรรค์ เขาถ่ายทอดความเคารพต่อสิ่งแวดล้อมลงไปในศิลปะ จับภาพแก่นแท้ของความสงบสุขของเมืองมุงยองซิได้อย่างเชี่ยวชาญ ความกระตือรือร้นในการสร้างสรรค์ศิลปะนี้คงอยู่ตลอดชีวิตของเขา ขณะที่ศาสตราจารย์ซองทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อถ่ายทอดเสน่ห์อันงดงามของบ้านเกิดของเขาลงบนกระดาษและผืนผ้าใบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น