Changing Perspectives: The Journey from a Love of Trees to Landscape Architecture Design

ก่อนที่เราจะเข้านอนคืนนี้ เราต้องเขียนบทความอีกชิ้นหนึ่ง นั่นก็คือเรื่องของการนำอะไรมาก็ตามมาประยุกต์ในงาน

"ควรเน้นแก่นสาร ไม่ใช่เอาเศษฟางหรือเปลือกที่ไม่จำเป็น"

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ...

"การเรียนสถาปัตยกรรม เราต้องวาดภาพได้ดี"

สิ่งนี้ทำให้ผู้คนคิดว่าการศึกษาสถาปัตยกรรมนั้นมีแค่การวาดภาพเท่านั้นและจะต้องวาดได้ดี

เปล่าเลย สถาปัตยกรรมไม่ได้ประกอบด้วยเพียงแค่การวาดภาพ

และ 'ภูมิสถาปัตยกรรม' ไม่ใช่ 'การศึกษาเรื่องจัดสวน' เราเป็นนักออกแบบ

เราบอกได้เลยว่าถ้าเราไม่ผ่านการฝึกหัดเป็นนักภูมิสถาปัตยกรรม เราคงไม่สามารถวาดได้เหมือนที่เราทำได้ในตอนนี้อย่างแน่นอน ทุกเส้นที่เราออกแบบนั้นคือเส้นของการออกแบบแปลน มุมมองด้านข้าง ตัดขวางของนักภูมิสถาปัตยกรรมทั้งหมด

การเรียนในคณะนี้จริงๆแล้วเราได้รับสิ่งหลายๆอย่างที่มีความสำคัญ นั่นคือการพิจารณาถึงหน้าที่การงานที่แท้จริง ไม่ใช่แค่บรรจุสิ่งที่ดูดีเข้าไปในภาพเพื่อที่จะทำให้มันเกิดขึ้น

นี่คือความเข้าใจผิดขั้นพื้นฐานของคนทั่วไป รวมถึงตัวเราเองก่อนที่จะเข้ามาเรียนในคณะนี้

แต่ความคิดของเราเปลี่ยนไปหลังจากที่เราเข้ามาในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์

และมีอาจารย์คนหนึ่งถามเราคำถามที่เราจำได้จนถึงวันนี้ว่า

"ทำไมคุณถึงเลือกภาควิชาภูมิสถาปัตยกรรม"

เราตอบไม่ได้ในตอนนั้น เราแค่บอกได้ว่าเราชอบต้นไม้และเรียนวิทยาศาสตร์มา จึงจำเป็นต้องเลือกคณะสถาปัตยกรรมและเลือกสายภูมิสถาปัตยกรรม และได้ตอบอาจารย์ว่า เราแค่ชอบสวนสาธารณะ ชอบต้นไม้ แล้วเราก็อยากเห็นงานของตัวเองที่ออกมาเป็นสามมิติ ที่เราสามารถอยู่ในสถานที่นั้นได้

แต่ในวันนี้ เราสามารถตอบได้แล้ว นั่นคือการที่เราเลือกภาควิชาภูมิสถาปัตยกรรมทำให้บทบาทการเป็นนักออกแบบของเราในวันนี้เต็มเปี่ยมแล้ว

มันทำให้มุมมองของเราในการเป็นนักออกแบบมีความแตกต่างออกไป

นั่นคือ เราเห็นว่าทุกส่วนของตัวละครเป็น 'สถาปัตยกรรม'

ไม่ว่าจะเป็นมือ แขน ขา กระดูก หรือแม้กระทั่งหัว หรือผม เราจึงพยายาม 'ออกแบบภูมิทัศน์รอบๆทุกส่วนของตัวละคร ไม่จำเป็นต้องแตะต้องต้นไม้หรือสถาปัตยกรรมจริงๆ เราไม่คิดว่าต้องวาดภาพและเต็มไปด้วยต้นไม้เพื่อบอกให้รู้ว่าเราจบจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์เฉพาะภาควิชาภูมิสถาปัตยกรรม

และผลงานพอร์ตของเราได้รับการสนใจจากบริษัทต่างประเทศและเราได้ไปทำงานที่ประเทศสิงคโปร์ เพราะพอร์ตเกี่ยวกับคาแรกเตอร์ของเรานั้นแข็งแกร่งมากในตอนนั้น แน่นอนว่าหลายคนอาจจะยังไม่รู้ว่าเราทำงานปริมาณมากน้อยเพียงใดในสมัยที่เราทำงานประจำ และมีความหลากหลายมากน้อยแค่ไหน เพราะงานบางส่วนไม่ได้เปิดเผยออกสู่สาธารณะเลย นั่นหมายความว่ามันเป็นแค่จุดยอดของภูเขาน้ำแข็งที่แท้จริง

ในที่ที่เราไป เรามีหน้าที่ทำงานเพนท์เป็นหลัก ซึ่งมันได้ช่วยส่งเสริมทักษะที่คอยสนับสนุนกันและกัน

นั่นคือ การใช้สมองและกล้ามเนื้อนั่นเอง

ถามตัวเองดูสิว่าคุณใช้สมองในการทำงานหรือไม่ พยายามใช้สมองในการทำงานให้มากขึ้นและคุณจะต้องใช้กล้ามเนื้อน้อยลง ทำให้ประหยัดแรง




Before I go to bed tonight, I need to write another article, which is about the idea of applying anything to work.

"Take the essence, not the chaff or the husk."

An example that is quite clear is...

"To study architecture, one must be good at drawing scenes."

This causes people to think that studying architecture means only drawing scenes and being able to draw them well.

No, that's not correct. Architecture is not just about drawing scenes.

And 'landscape architecture' is not about 'studying gardening.' We are designers.

I can tell you that if we hadn't passed the training as a landscape architect, we wouldn't be able to draw like this for sure. Every line we design is a line of design plans/side views/cross-sections of a landscape architect, nothing else.

Studying this faculty, in reality, we gain a lot, which is to really consider the true function in work rather than just cramming whatever looks beautiful into a picture and wanting to make it happen.

This is a fundamental misunderstanding of the general public, including myself before joining this faculty.

But our thoughts changed when we entered the Faculty of Architecture.

And the professor asked us a question that we still remember to this day, which is:

"Why did you choose the department of landscape architecture?"

I can say that at that time, I couldn't answer. I could only say that I liked trees because I had studied science, so I had to choose architecture and then chose landscape. So I answered to the professor that I just liked public parks, I just liked trees, and I wanted to see my work come out as three-dimensional, that I could be there in that space.

But today, I can answer that by choosing landscape, it made my role as a designer or designer character complete on that day.

It changed our perspective as a character designer to be different.

That is, we see that every aspect of a character is 'architecture.'

Whether it's hands, arms, legs, bones, or even the head, or even hair, we try to 'design the landscape around every part of the character. It's not necessary to touch trees or real architecture. We don't think that we have to draw scenes and cram trees to show that we graduated with a degree in architecture, landscape architecture.

And our portfolio caught the eye of an international company, and we got to work in Singapore because our character portfolio was very strong at that time. Certainly, many people may yet not know how much work we did at our regular job and how diverse it was because some parts of it were not even published to the public—that is the real tip of the iceberg.

Where we went, we mostly worked on painting, which promotes mutual skills.

That is, the brain and muscle, indeed.

Ask yourself if you are using your mind in work. Try to use your mind more in work, and you will have to use your muscle less and save energy, ladies and gentlemen